مقایسه وضعیت مسکن در ایران با سایر کشورها

بیت الله ستاریان با اشاره به این که دولت ها بعد از جنگ جهانی دوم به دلیل اینکه تولیدکنندگان مسکن، تولید انبوهی نداشتند، گفت: به منظور افزایش تولید، از تولیدکنندگان حمایت های ویژه ای صورت گرفت؛ به گونه ای که زمین های شهری را ایجاد و بدون هیچ شرطی در اختیار تولیدکنندگان و افرادی که دارای ایده هایی در بخش مسکن هستند و توانایی تولید مسکن را دارند، گذاشتند.

ستاریان افزود: هدف از این حمایت ها قفل شدن سرمایه های سرمایه گذارن در بخش صنعت ساختمان بود  که نوعی ابتکار در "تولید انبوه ساز و ایجاد انبوه ساز" است و باعث افزایش توان سرمایه گذاری می شود  که در نتیجه حمایت از انبوه ساز اتفاق می افتد.

این کارشناس اقتصاد مسکن افزود: طرح هایی که توسط سایر دولت ها در بخش ساختمان به منظور تامین  مسکن برای اقشار پایین جامعه اجرا می شوند، طرح های محدودی است که برای اقشار بسیار پایین و خانواده های  بی سرپرست صورت می گیرد.

وی درباره طرح هایی که در این راستا اجرا می شوند، تصریح کرد: طرح مسکن مهر که در قالب همین طرح ها در کشور ما اجرا شده است هیچ وقت نمی تواند سه دهک جامعه را پوشش دهد؛ دولت باید توان اقتصادی  دهک های متوسط جامعه را افزایش دهد و تولید به گونه ای باشد که قیمت مسکن بیش از تورم سالانه نباشد.

ستاریان ادامه داد: دولت در سال های گذشته همیشه کمتر از 10 درصد از ساخت مسکن در کشور را برعهده داشه است و حدود 90 درصد تولید در صنعت ساختمان در اختیار بخش خصوصی قرار داشاه است. وی در توضیح مطلب فوق افزود:‌ اکنون دولت نباید نقش خود را در تولید مسکن افزایش دهد و باید توان  بخش خصوصی را برای افزایش تولید مسکن بالا ببرد.

ستاریان با بیان این که نیمی از نقدینگی کشور در صنعت ساختمان در حال گردش است تا تولید ساختمان رونق یابد، تصریح کرد: دولت هیچ وقت نمی تواند با ورود به بخش تولید مسکن، سهم تولید در صنعت ساختمان کشور را افزایش دهد  درحالی که نتیجه مسکن مهر بعد از 6 سال با ورود دولت به تولید در مسکن، واگذاری  تنها 140 هزار واحد مسکونی درحال حاضر است.

وی در ادامه بررسی طرح های ارائه شده در بخش مسکن به طرح "مسکن ویژه" اشاره کرد و گفت: مسکن ویژه در قالب طرح هایی است که در راستای طرح هایی که در سایر دولت ها برای خانه دار کردن  متقاضیان این بخش اجرا می شوند، در کشور ما نیز در دستور کار قرار گرفته است؛ با این تفاوت که دولت  ما دو شرط برای انبوه سازان در نظر گرفته است.

ستاریان افزود:‌ شرط اول این که قیمت تمام شده واحدهای مسکن که در قالب طرح مسکن ویژه ساخته می شوند باید 40 درصد کمتر از قیمت مسکن در منطقه باشد و دوم اینکه برای انبوه ساز حداقل سود را تعیین شده است. این کارشناس اقتصاد در صنعت ساختمان با اشاره به این که این طرح چند مشکل دارد، ادامه داد: این سوال مطرح می شود که بعد از اتمام دولت فعلی، آیا دولت جدید با تفکر جدید این طرح را ادامه می دهد؟ و این سوال نیز وجود دارد که چرا دولت سود این بخش را به جای انبوه ساز بین مردم تقسیم می کند؟ وی گفت: اگر دولت سرمایه های مسکن ویژه را در اختیار خود سازنده بگذارد می تواند در جهت افزایش توان سرمایه گذاران در کشور موفق باشد.

ستاریان اظهار داشت: دولت باید فرض را بر این بگذارد که کشور نیازمند تولید است و در جهت  حمایت از تولید و سرمایه گذار حرکت کند. وی با بیان اینکه مسکن ویژه به لحاظ میزان نیازی که در بخش مسکن در کشور داریم بسیار ناچیز است، تاکید کرد: دولت حدود 30 هزار واحدی که قرار است در قالب طرح مسکن ویژه ایجاد کند را در اختیار انبوه سازان لایق قرار دهد و انبوه سازان توانمند تولید کنند.

ستاریان افزود: ما در کشور شرکت های تولیدکننده مسکن توانمند نداریم بلکه تولیدکنندگان و انبوه سازان ما خرد هستند. این کارشناس اقتصاد مسکن گفت: دولت باید در مسکن ویژه دو هدف مهم را دنبال کند اول این  که از طریق مسکن ویژه انبوه سازان قدرتمند بسازد که بتوانند شهرک سازی را در کشور انجام دهند  و هدف دوم این باشد که برنامه ریزی هایی در دستور کار خود قرار دهد که سرمایه های ریز تولیدکنندگان  را در تشکل هایی متمرکز کند که موجب افزایش توان سرمایه گذار و تولید مسکن شود.

وی در پایان با اشاره به این که دولت در تولید دخالت نداشته باشد و تنها با حمایت های خود مصوبات  لازم را از مجلس بگیرد، خاطرنشان کرد: ساخت 30 هزار واحد مسکن ویژه هیچ مشکلی از مشکلات مسکن را در کشور حل نمی کند و تنها باید تولیدکنندگان توانمند ایجاد کرد.